Als goochelaar en filmliefhebber ben ik altijd erg nieuwsgierig als er films worden gemaakt waarin illusionisten de hoofdrol spelen. Over het algemeen komen we er goed vanaf: in films zijn goochelaars meestal ongrijpbare helden die met hun bijzondere vaardigheden iedereen te slim af zijn. Toch zijn de meest interessante producties binnen het ‘goochel-genre’ die films waarin goochelaars een sinister randje hebben. Het is altijd fascinerend als een film de vingervlugge vinger op de zere plek weet te leggen. Hieronder beschrijf ik welke films over goochelen naar mijn idee écht de moeite waard zijn. Waarom maar vier? Omdat er uiteindelijk niet zo heel veel goede films over goochelen zijn gemaakt.
- The Incredible Burt Wonderstone (Warner Bros. 2013)
We trappen af met een lollige comedy. ‘The Incredible Burt Wonderstone’ neemt vooral de goocheltraditie uit Las Vegas genadeloos op de hak. Steve Carell en Steve Buscemi spelen een Siegfried & Roy-achtig goochelaars-duo. Aan het begin van deze film zijn de glitters op het kostuum van deze artiesten al flink dof aan het worden en is ook hun onderlinge vriendschap over zijn hoogtepunt heen. Met het aantreden van een nieuwe, veel hippere illusionist (gespeeld door Jim Carrey, die de film naar een hoger plan tilt) voelt het tweetal de noodzaak om ook eens wat extreme stunts uit te voeren. Daarna gaat het van kwaad tot erger.
Hoewel dit een vrij lichtzinnige film is, en hoewel hij destijds door de meeste critici niet echt werd gewaardeerd, is het duidelijk een werk met hart voor de goochelkunst. De grootste aantrekkingskracht heeft goochelen toch vooral op adolescente jongemannen en de humor in deze film lijkt zich dan ook op deze doelgroep te richten. Lang verhaal kort: ik vind hem leuk…
- The Illusionist (Yari Film Group 2006)
‘The Illusionist’ kwam in hetzelfde jaar uit als ‘The Prestige’ (zie hieronder) maar is een stuk onbekender – misschien wel door de populariteit van die laatstgenoemde. De film speelt zich af aan het einde van de 19e eeuw in Wenen waar de beroemde goochelaar Eisenheim een voorstelling geeft voor het hof van keizer Franz Joseph I. Wat de keizer niet weet is dat Eisenheim een oude jeugdvriend is van zijn vrouw, hertogin Von Teschen. Wanneer bekend wordt dat de twee elkaar buiten het paleis hebben ontmoet wordt inspecteur Uhl gevraagd om uit te zoeken wat er precies speelt tussen deze illusionist en de vrouw van de keizer.
Hoewel de film voornamelijk een kostuumdrama is en de spanning vooral komt uit de onderlinge relatie tussen de hoofdfiguren, is deze productie erg aangenaam om naar te kijken. Dat komt vooral door het sterke acteerwerk van de hoofdrolspelers en dan met name Paul Giamatti, die tegelijkertijd sympathiek en onaangenaam kan overkomen. Ook de cinematografie en production-design zijn om van te smullen. Wat ik als goochelaar erg kan waarderen is dat de film een aardig beeld schetst van het soort trucs dat tijdens deze ‘gouden eeuw van de goochelkunst’ werd vertoond.
- The Prestige (Warner Bros. 2006)
Met films als ‘The Dark Night’, ‘Inception’ en ‘Interstellar’ op zijn naam is Chrisopher Nolan inmiddels de meest gevierde regisseur van zijn generatie. Zijn mooiste film is (naar mijn mening) ‘The Prestige’, waarin twee jonge goochelaars aan het begin van de 20e eeuw een felle concurrentiestrijd voeren – met dodelijke gevolgen.
‘The Prestige’ is bijna perfect: de film is spannend, sfeervol en er wordt uitstekend acteerwerk neergezet. Vooral David Bowie en Andy Serkis schitteren in hun bijrollen als de esoterische uitvinder Nicola Tesla en zijn aapachtige assistent Mr. Alley. Er zitten een paar intrigerende plot-twists in het scenario, al vielen veel critici over het sci-fi-achtige slot. Ik heb mij daar overigens zelf niet zo aan gestoord. Wat ik wél een minpunt(je) vond, was de bijrol van Scarlett Johanson die weinig toevoegt. Het goochelen in de film is dan wel weer authentiek. Dat is ook wat waard!
- L’Illusioniste (Pathé, 2010)
Niet te verwarren met ‘The Illusionist’ (nr. 3 op de lijst). Deze schitterende animatiefilm uit Frankrijk geeft een zeer romantische kijk op Edinburgh, met schitterende aquarellen op de achtergrond, en een iets minder romantische kijk op het vak van goochelaar. In de film zoekt de oude, verarmde illusionist Taticheff zijn heil in de Schotse hoofdstad en probeert hier en daar zijn klassieke goochel-act aan de man te brengen. Dit valt niet mee, want goochelen is uit en Rock ’n Roll is in. Toch wekt hij de aandacht van een jonge vrouw, die denkt dat hij écht kan toveren.
Naast dat deze film (waar nauwelijks in gesproken wordt) prachtig geanimeerd is, geeft deze film misschien wel de meest eerlijke blik op het beroep van de goochelaar. Hoewel ik er altijd een beetje weemoedig van wordt als ik hem kijk is dit zonder enige twijfel de meest indrukwekkende film over de goochelkunst.
Wil je meer weten over mijn werk als goochelaar, kijk dan ook even op mijn profiel-pagina!
